"Never have I ever..." : Malmö party

Presas habituais e volta á normalidade. A puntualidade do primeiro día de clase fora só unha casualidade ou un quizais máis ben un exceso de responsabilidade que non sei se se repetirá moi a miúdo. Saín da facultade apurado e tras unha visita fugaz ó supermercado Willy’s pasei pola casa para acicalarme. Ducheime e enfundei o traxe de luces nun abrir e pechar de ollos para dirixirme á estación na miña bicicleta como se dunha contrarreloxo se tratase e colle-lo tren das 19:10 con dirección a Malmö. A invitación recibida por parte de Annika a principios de semana fora irrexeitable: “We will have a pre-party in one of my girlfriend’s house and then we’ll go out. Wanna join us?”. Que podía dicir? “Of course I will! I would love to!”

...

Puiden ver ó lonxe pola venta do autobús a Annika antes de que éste parase xusto onde quedaramos de atoparnos. Alí estaba ela cuberta por unha chaqueta que servía ó mesmo tempo de minisaia. Resultado: primeiro envenenamento transitorio e por suposto non o último da noite. Fundímonos nunha aperta e dirixímonos cara a casa dunha das súas amigas mentres recordabamos entre risas o intercambio no que ela participara co meu colexio facía 6 anos. “Six years!? Oh my God, time goes by so fast...” Apuntou ela. E non lle faltaba razón; aínda parece que foi onte cando aquela bandada de rubias entrou polo patio da Salle adiante ante a mirada atónita de todos nós. Ela continuaba falando sen parar, pero a miña cabeza desconectaba por momentos e imaxinaba cousas...

Chegamos ó lugar en cuestión e petamos á porta. Recibiunos moi amablemente un matrimonio que, para a miña sorpresa, non falaba inglés (posteriormente enteraríame de que eran de orixe Macedonio). O seu sorriso delataba hospitalidade e complicidade, polo que non dubidei en devolverllo. Parco en palabras, tratei de explicar no meu básico sueco o contento e agradecido que estaba de poder estar na súa casa.

Quitámo-los zapatos e acompañados por Anastasia (amiga de Annika e filla do citado matrimonio) dirixímonos á parte de atrás da vivenda onde xa estaba todo preparado: mesa, pinchos, música... todo excepto bebida; xa que en Suecia sempre que se vai a unha festa cada un leva a súa bebida.

Xa coas presentacións formais realizadas sentámonos á mesa mentres esperabamos pola chegada dos outros. Fun sometido a unha batería de preguntas na que por suposto non faltou a arquirrepetida pregunta que me fan case tódalas persoas coas que falo: “Why do you come to Sweden? Spain is really nice and you have a great weather over there!”. Tentei explicarlles que España non todo é bo tempo e festas, aínda que puiden ver na súa cara que non as convencera.

Os invitados chegaban a poucos ata que finalmente nos xuntamos todos: seis mulleres e dous homes (contando comigo). Non podía pedir máis; bo ambiente e mellor compañía.

Como se do comezo das rebaixas se tratase, abalanzáronse todos cara o frigorífico a coller cadansúas pertenzas e comezaron a beber e a comer sentados ó redor da mesa cunha agradable música de fondo e unha amena conversación en inglés para que eu tamén puidese intervir.

Eu non era capaz de saír do meu asombro; ó outro lado da porta de cristal que delimitaba a estancia na que nos atopabamos estaban os donos da casa e pais de Anastasia vendo a televisión e asistindo ó mesmo tempo como espectadores de luxo a un botellón estilo sueco. Miraba de esguello de vez en cando para o cristal, pero a naturalidade coa que estaban acontecendo as cousas indicábame que non era a primeira vez que asistían a tal evento.

 ...

Punto álxido da festa e tempo para o “Never have I ever”, ou o que é o mesmo; a versión inglesa do “Yo nunca he...”. Como se dun tormenta de ideas se tratase, milleiros de preguntas comezáronme a vir á cabeza. Tras unhas primeiras rondas mansiñas que serviron como entremés, comecei a subi-lo listón. Era realmente a miña oportunidade para contrastar estatísticas e comprobar tópicos. “Como quen non quere a cousa” atrevinme a preguntar: “Never have I ever made a threesome”. Sorpresa! Entre gargalladas e miradas cruzadas puiden comprobar que das sete persoas que tiñan que responder, seis fixérono de forma afirmativa. Qué podo dicir...

Outras rondas e atrévome a preguntar de novo: “Not counting the threesome before mentioned...Never have I ever had an experience with a person from same gender”. Tres de seis respostas afirmativas. “Not bad my friend, not bad”

Fin do xogo e polo tanto da pre-party. Chamada ós taxis e dirixímonos ó centro de Malmö. Destino: discoteca Étage. Na porta da mesma, un detector de metais digno do aeroporto máis seguro. Quito o cinto e as cousas metálicas que levaba no peto e cruzo o escáner, pero a pesares de non salta-la alarma cachéanme. “It’s OK, you can get in”.

Miradas clavadas en min. Un séntese ben ó se-lo diferente da discoteca: o máis moreno, un dos máis baixos, e por suposto o que máis miraba para tódolos lados. Aquel rabaño de rubias era incrible! Bailes, charlas, etc etc. Así pasou a miña primeira noite de festa en Suecia.

E recordade...”What happens in Sweden stays in Sweden”