Coffee break?

Era venres, e coma todos, pouca xente na universidade. Opostamente ó que eu pensaba, aquí en Suecia trabállase moito menos tempo efectivo que no noso país, pero curiosamente a "productividade" é maior. É raro o día que hai xente traballando nos seus respectivos despachos máis alá das 5 da tarde... A vida pinta moito máis sinxela por aquí polo norte...

Pois ben, como ía dicindo; ese venres -e coma tódolos días ás 10 da mañá e ás 3 da tarde-, David -o meu compañeiro de despacho- e máis eu recibímo-lo aviso dos nosos veciños de habitación para ir a toma-lo café. Desta volta, no canto de pronuncia-la palabra "Coffee!", escoitamos:

-Beer!!!

-What!? -contestamos David e máis eu ó unísono-

[...]

Dito e feito. Mochilas ó lombo encamiñámonos a un bar onde os 4 pasamos toda a tarde entre risas e contos. Levárame o meu tempo chegar a coñecelos e coller confianza, incluso dándoo por imposible repetidas veces ante a dificultade para "rompe-lo xeo". Pero mereceu a pena. Agora son un máis entre eles tanto nas horas dos cafés como nas comidas, festas, etc.

Cancelei tódolos meus plans que durante toda a semana organizara con coidado e mimo para tentar á sorte e á improvisación. Tras insistentes invitacións uninme a eles para cear e posteriormente ir a unha festa nun piso: 12 suec@s e máis eu (por suposto e como dixen na anterior entrada todos falando en inglés para que eu me sentise benvido).

E alá estivemos ata as 3 da mañá, hora na que voltei cara a casa coa mochila ó lombo pedaleando como boamente podía entre a esponxosa neve; e demostrando unha vez máis que moitas veces o improvisado sae moito mellor có planeado; e que as festas con xente sueca son moito mellores que calquera outra...