Vímo-lo demo!

Un ruido ponnos alerta. Un wallaby (canguro pequeno) cheira arredor da tenda de campaña que temos montada no medio da praia do parque natural de Freycinet, na illa de Tasmania. Os seus ollos asustados xunto cos seus potentes saltos tentando escapar delatan inocencia, polo que non nos preocupamos sobre o tema e simplemente disfrutamos da sua presencia.

Ilusionados pola natureza que nos rodea, organizamos unha expedición encabezada por Adrián/Bear Grills -en comuñón total coa natureza-. Obxectivo: saír das dúbidas nas que levamos navegando varios días de se realmente existen os demos de Tasmania. Durante un intre, percorrémo-los arredores da praia virxe na que acampamos e os montes colindantes en busca do devandito animal.

Abríndose paso coa luz do móbil e de camiño ós baños dun camping cercano (nós somos máis de free-camping), albiscámo-la sombra dun Possum. Adrián achegouse a el co obxectivo de gaña-la aposta "patada a calquera animal 30$", pero o único que fixo foi espantalo. Continuando co noso particular safari, conseguimos por fin conseguir ver esta especie endémica de Tasmania. Porén, como se adoita dicir, o bo é breve e só puidemos disfrutar da súa presencia durante só uns segundos tralos que se perdeu entre as pólas das árbores coma se dun esquío se tratase deixando paso á noiteboa.

24 de decembro. Por moito que trate de disimular, esta é unha noite especial. Por primeira vez vivina lonxe da familia. Había que buscar un xeito de poñer en orde os estraños sentimentos que provoca o "upside down state". Que mellor forma que unha churrascada de carne de canguro?

Previamente á cea e aproveitando o noso paso pola histórica vila de Richmond, o "padre Adrián" oficiou a ceremonia de nadal na Igrexa de 1833.

Son xa 4 dias "living out of the grid'". Desconectados do mundo disfrutamos desta illa sen enchufes. Ela, Tasmania, non fai senón regalarnos a vista con imaxes inimaxinables. O Ford Falcon XR6 que alugamos foi o encargado de transportarnos dun lugar a outro. Os 220 cabalos que nos acompañaron na saída de cada curva foron testemuñas de cancións, bromas, etc, durante 1000 km en sentido contrario sen atopar ningún coche de fronte polas serperteantes estradas da illa. Un road trip inesquecible nun dos paraísos naturais máis salientables deste planeta.

Escribo esta entrada dende o avión que nos leva a Adelaida. Mañá comezaremos un tour, desta volta organizado, que nos levará primeiro a Kangaroo Island para logo regresar por Adelaide, baixar polos Grampians ata empatar coa Great Ocean Road que nos deixará finalmente en Melbourne. O día 30 voltamos a Sydney para disfrutar da fin de ano nesta icónica cidade...en bañador, na praia...

First impressions from Down Under

É o noso terceiro día das antípodas. A cada metro percorrido, a cada nova mirada, diferentes sensacións percorren os nosos corpos. Témo-lo privilexio de contar co noso guía e amigo Alberto, que pouco a pouco nos descobre os recunchos desta moderna, aberta e amigable cidade que durante o verán do ano 2000, con motivo dos Xogos Olímpicos, converteuse na capital do mundo sen nin sequera selo de Australia (Canberra é a súa capital política).

Porque non todo pode ser bo; para disfrutar deste apaixonante continente precisamos dunha dura viaxe, amenizada por Adrián e as súas ocurrencias. Madrid, Amsterdam, Seúl e finalmente Sydney. Case 30 horas de viaxe e 10 de cambio de horario presumían un jet-lag en toda a súa definición. Só rumores. O descanso no avión, adobado con gañas de descubrir e disfrutar, puidocon calquera cansancio e desorde do sono.

Desde a inusual choiva coa que nos recibiu este terra aloumiñada polo sol ata este espectacular paseo marítimo pola Bahía de Sydney, todo foron argumentos a favor destas vacacións de nadal: Summer Christmas. Estrañados admirámo-los típicos adornos de nadal mentres paseamos en chancletas e camiseta de tiras polas rúas. Desorientados, miramos, remiramos e volvemos a mirar cara ámbolos dous lados antes de cruza-la rúa debido ó sentido contrario de circulación "aussie". Dúas pequenas curiosidades dunha magnífica cidade e un ilusionante continente.

Mañá toca madrugar para recomezar esta aventura. Melbourne e a illa de Tasmania agárdannos con miles de experiencias por vivir.

Texto: Anton Ruanova

I have never been this far away from home!

“Vuelve a casa vuelve... por navidad” é o lema dun arquicoñecido anuncio televisivo que tornou en tópico e tradición, e que todos e cada un de nós temos escoitado ata a saciedade ó chegar estas datas; pero parece ser que este ano non... este ano non é que non volva á casa, senón que marcho aínda máis lonxe de onde estou. Porque como di a canción de Kaiser Chiefs: I have never been this far away from home (nunca estiven tan lonxe da miña casa).

Cambirei os aloumiños e a calor dos pais, tan botado en falta durante estes últimos meses, pola calor do verán australiano e o deses amigos tamén extrañados durante todo este tempo; cambiarei as luvas polas chancletas, os xerseis de lá polas camisetas de tiras e a “barra de cacao” polo protector solar. É que por primeira vez na miña vida experimentarei o Summer Christmas!

Aínda que á miña amiga Morriña lle gustaría ter retornado á terriña, a verdade é que a oportunidade que brinda ter un amigo nas antípodas non se podía deixar escapar así que... there we go!

Aquí está, pois, o planning resumido da viaxe que temos preparada:

• Día 16/12/09:

Voo Madrid – Sydney (escala en Seoul –Korea-). Duración: 28 horas

• Dias 18/12/09 – 20/12/09:

Visitaremos Sydney, capital do Estado de New South Wales

• Dia 21/12/09:

Desprazamento en avión a Melbourne, segunda cidade de Australia con case 4 millóns de habitantes, centro cultural e deportivo do país. Visita pola vila.

• Dia 22/12/09 – 25/12/09:

Voo cara Lauceston. A segunda cidade de Tasmania será o punto de partida para a nosa viaxe. Unha parada nunha tenda de outdoor para mercar unha tenda de campaña e listos para descubri-la encantadora e orixinal illa de Tasmania pola nosa conta.

Demos de Tasmania

Ó final do noso camiño norte-sur chegaremos a Hobart, principal cidade de Tasmania e segunda máis antiga de Australia, que se atopa ó sur da illa. O día de nadal é o elixido para disfrutar desta vila, para máis tarde poñer rumbo a Adelaida (no Estado de Australia do Sur).

Paisaxe de Tasmania

• Dia 25/12/09 – 30/12/09:

Chegada e tempo para pasear relaxadamente por Adelaide, un destino que ofrece como interesante todo aquilo que ten ó redor, mais non a cidade en si mesma. Porén é un exemplo significativo do modelo de organización de cidade australiana.

Ó día seguinte collémo-lo tour de Adventure Tour ás 6 da mañá. Visitaremos Kangaroo Island, The Grampians, Great Ocean Road…

Paisaxe da Great Ocean Road

Praia de Kangaroo Island

• Día 31/12/09 – 02-01/10:

Fin de ano na icónica cidade australiana, podendo vivir en primeira persoa a mítica imaxe de tódolos telexornais no véspera de aninovo. “En Australia xa é (un ano máis)”. Tempo para o relax o ocio, e gozar dunha experiencia única na vida.

• Día 02/01/10 – 06/01/10

Achegarémonos ata Brisbane, terceira do país con 1,6 millóns de habitantes, para poder vela dando un paseo no seu CityCat, sistema de transporte en Catamarán que bordea a cidade navegando polo río que lle dá nome.

Despois colleremos dirección de Hervey Bay, 4 horas de camiño para facernos unha idea do Estado de Queensland. Ás 15h teremos que estar en Hervey Bay, no Bar Koala, para asistir ó briefing, ou charla explicativa, do Koala Self-Drive. Contarannos qué ver e cómo facer, ademais de darnos todo o que precisamos: asignaranos un 4x4 e mailo material de cociña e supervivencia necesario. A aventura comeza. A partir dese momento poderemos dirixirnos por exemplo ós lagos interiores nos que un se pode bañar vendo quenllas no océano. Non estará de máis conducir un pouco pola praia de 75 millas ou baña-los pés no Océano Pacífico. Non creo que sexa boa idea o corpo enteiro, por se os… tiburóns… Tres días e dúas noites para vivi-la nosa adventura en Fraser Island, un paraíso terreal, a maior illa de area do mundo.

Fraser Island

• Día 06/01/10 – 07/01/10

Últimos intres para disfrutar de Sydney e volta o día 7 para España, nun voo que durará aproximadamente 43 horas (contando escalas) e no que faremos noite en Seoul (aproveitaremos tamén para visita-la capital surcoreana).

Sr. enxeñeiro?

-Today we have a new engineer in the Max-IV group. Please Juan introduce yourself.

Enxeñeiro? Quen? Eu? Si hó... Se cho conto choras... pensei para min.

Esta semana pasada foi algo máis axetreada do normal; sen dúbida a de máis agobio dende que a estas frías terras –non tanto como esperaba- cheguei. O mércores ás 10 da mañá subín, coma tódolos días, ó fika ou hora do café. Servinme o meu café au lait con 4 azucres e sentei en fronte á ampla mesa para disporme a preparar dúas torradas de manteiga, marmelada de pexego e queixo. De súpeto, o ritual matutino veuse interrompido pola voz do meu titor que, “coma quen non quere a cousa” dixo:

-By the way Juan and Peter! This friday at 13hours we’ve a meeting with the people from Max-IV. You now are in the group and you should make a presentation of what you’ve done so far.

Ostiá! Menos mas que avisas con tempo cabrón...

Din que “home previsor vale por dous” e eu, espelido de min, xa adiantara unha parte do proxecto antes de que el mo ordenase, polo que o aviso non me collera tan “en bragas” como a priori podía pensar. O resto da semana pasouse entre Power Points, longas esperas (ó super-computador lévalle sobre 70-80 horas facer un cálculo simplificado do asunto en cuestión), amplas xornadas de traballo, e algún que outro agobio. Sexa como for, ó final a presentación non saíu tan mal.

---

Cheguei puntual e pasei para a sala de xuntas. Alí, os sitios xa distribuidos mediante unha cartolina co nome de cada un de nós e unha botella de auga en fronte “falaban” da seriedade do asunto. Cando o reloxo deu a unha en punto, xa todo estaba preparado para comezar; porque como din aquí: “os 5 minutos de cortesía son unha descortesía para os que chegan a tempo”.

A un lado da mesa, catro profesores do “meu” departamento, eu e Peter -un rapaz sueco quen, coma min, ten asignado no seu proxecto o cálculo dunha parte do Max-IV-. Ó outro lado, a xente responsable do complexo que, segundo puiden extraer das súas intervencións eran dous físicos, un arquitecto e un enxeñeiro.

Seguindo a orde do día, comezouse a falar (en inglés por suposto, para que a profesora suíza e máis eu entendesemos) das medidas das vibracións no futuro entorno do laboratorio. Segundo comentaban os profesores, os datos recompilados pola empresa noreguesa contratada polos responsables do Max-IV non eran fiables, pois estaban tomadas durante só unha semana dende as 10 da mañá ás 4 da tarde, evitando así as medidas das ondas producidas polo tráfico existente durante a rush hour (hora punta). Tras unha “discusión” livá ó estilo sueco, sen por suposto ningunha palabra máis alta ca outra, chegouse á conclusión de que a universidade non tomaría risco nin responsabilidade algunha con eses datos; polo que contratarán a outra empresa para volver a realiza-las medidas de novo.

Namentres a reunión avanzaba coa orde do día da man, Peter máis eu pareciamos ás veces xuíces de silla nun partido de tenis, ollando dun lado cara outro asistindo como espectadores de luxo a aquel brainstorming de eruditos. Sinceramente, abofé que se aprende moito nun lugar así.

Cambio de tercio e turno para os “pipiolos”. Coa axuda dos titores, fomos capaces de explicarlle ós que alí en fronte se atopaban os nosos primeiros cálculos e cara ónde ían encamiñados. Nervios mesturados con ilusión e relativo medo, xa non só á presentación senón ó proxecto en si; levaron ó final a un resultado, ó xulgar polos ánimos da xente, máis ca satisfactorio.

Tras 2 horas e media de reunión; tempo para pecha-la sesión e para poñe-la data da seguinte reunión.

-What about middle January?

-Sorry! Off to Australia during Christmas; coming back on January 12^th -dixen en voz firme-

-Alright, no prob! let’s meet then in the beginning of February so you can have more time to work and present something new in the next meeting.

Pois parece ser que non só teño o obligatorio e obvio compromiso co meu titor de proxecto na facultade, senón que tamén lle teño que ir expoñendo periódicamente os meus “progresos” ós responsables de turno, polo que o agobio será se cabe maior...

Max-IV

Introducción

Max-lab é un laboratorio nacional sueco coordinado conxuntamente polo goberno do país e a Universidade de Lund. Hoxe en día, o proxecto Max conta con 3 instalacións: Max-I, Max-II, Max-III e un pre-acelerador de partículas chamado Max-Injector.

Para levar a cabo unha mellora na investigación no campo da ciencia de materiais (nanotecnoloxía, etc) precísase dun novo complexo 100 veces máis eficiente cás instalacións xa existentes. Max-IV será, polo tanto, a seguinte xeración dos Max-Lab suecos.

Este complexo será construido gracias a unha subvención que a Unión Europea concedeu a Lund (arrebatándolle tal premio a Bilbao) o ano pasado, e prevese que as instalacións estean funcionando no ano 2015. Os cálculos do complexo levaraos a cabo a Universidade de Lund.

Max-IV consistirá básicamente nun acelerador circular de partículas de aproximadamente 200 metros de diámetro e nun túnel subterráneo (Linac) de 385 metros de lonxitude. Para describilo dunha maneira sinxela, poderíamos dicir que Max-IV será un microscopio xigante en 3D.

Obxectivo

No meu proxecto de fin de carreira (Master Thesis) analizarei os niveis de vibración que soportará o Linac. Debido á natureza das actividades que se levarán no interior do túnel subterráneo, esixiráselle ó mesmo unhas moi estrictas condicións técnicas para levar a cabo no seu interior as investigacións pertinentes. Así, só vibracións moi pequenas (da orde de nanómetros) serán permitidas.

É obvio que os elementos circundantes terán unha moi grande influencia no comportamento do túnel. Próximo e el está situada a autovía E22 en dirección a Göteborg, que por suposto propagará cara o túnel vibracións de diferencias frecuecias dependendo da densidade do tráfico. Do mesmo xeito, tamén se construirá unha ponte para a circulación de autobuses por enriba do Linac que tamén perturbará o comportamento do mesmo.

O obxectivo principal do meu proxecto será, polo tanto, analiza-la influencia das fontes de vibracións próximas ó túnel subterráneo do Max-IV mediante o método de elementos finitos. Para conseguir este propósito, será necesario manexar moitas hipóteses (de cargas, materiais, etc.) para cercionarse de que se cumplen as condicións técnicas que se lle esixen á estructura en tódolos casos. Se nalgún caso non se cumplisen, tamén haberá que aportar posibles solucións para que así o sexa.

Aquí está o "documento oficial" da universidade coa descripción do proxecto

Sabes que te estás volvendo sueco cando...

Tras dous meses e medio por terras escandinavas, creo que xa estou en posición de poder xulgar dende fóra a "vida sueca", así como a maneira de ser de moitos dos seus habitantes. Aquí deixo esta listaxe que elaborei a partir de cousas atopadas na rede e que, segundo a miña experiencia, poden resumir en grande medida e a modo de broma a forma de ser desta xente da que, sen dúbida, temos moito que aprender (tamén teñen defectos por suposto, moitos!)...

Sabes que te estás volvendo sueco cando...

• Tes serias dificultades para cruza-la rúa co semáforo de peóns en vermello; incluso non circulando ningún coche.
• Sénteste mal por tirar algo á papeleira que podería ter sido reciclado.
• Camiñando pola rúa só ves mulleres loiras ou morenas con raíces rubias.
• Atopas perfectamente normal ter que ir a unha tenda especial propiedade do goberno (System Bolaget) aberta só ata as 6 da tarde para mercar calquera tipo de bebida alcólica.
• Nunca usarías os transportes públicos sen un billete válido.
• Nunca na túa vida copiarías nun exame, pois "iso sería facer trampas e non aprenderías nada"
• Cres que a pre-party é moito máis divertida cá posterior sesión de discoteca
• Ves perfectamente normal pagar máis do 50% do teu soldo en impostos.
• Sínteste moi mal estando na casa se brila o sol fóra.
• A ineficiencia cabréate moito.
• Quitas sempre os zapatos ó entrar na casa e non entendes por qué a xente non sueca non o atopa gracioso.
• Pasarías todo o traxecto do autobús de pé antes de molestar a alguén que ten a súa mochila ocupando o ultimo sitio libre.
• Úneste con moito gusto a unha conversación sobre o tempo.
• Cabréaste cando hai xente parada no lado esquerdo dunha escaleira automática.
• Planeas cada segundo do día, incluso as túas visitas ó baño.
• Respondes ó teléfono dicindo o teu nome.
• Rematas tódalas chamadas telefónicas con “puss puss", e non entendes por qué a xente anglofalante que te rodea te mira con cara rara.
• Estás sempre pedindo desculpas, incluso sen saber moi ben por qué.
• Estás acostumado a que polo menos unha muller comente os partidos de fútbol tal e como dicta a lei.
• Proclamas ben alto que a auga da billa da túa casa é moito mellor que calquera auga mineral embotellada vendida no supermercado.
• Prefires sentarte nunha terraza cunha manta e debaixo dunha estufa que dentro dun bar, aínda que a temperatura ambiente sexa de “menos algo”.
• Atopas que a xente doutras culturas fala moi alto.
• Non consideras o silencio coma un problema. É divertido!
• Cres que construir casas de ladrillo é unha tontería. A madeira é unha ganga!
• Cabréaste se as cousas non están no seu sitio e correctamente etiquetadas.
• Un sandwich consiste para ti nunha soa rebanda de pan.
• É aceptable comer ás 11 da mañá.
• Aceptas que terás que facer cola para coller un número que che permita facer cola.
• Cabréaste moitísimo se o autobús chega dous minutos tarde.
• Cres que ir á sauna espido cunha manada de extraños é unha parte necesaria da túa vida diaria.
• Sempre te estás desculpando polo teu acento/gramática/escritura en inglés, incluso sendo consciente de que falas mellor que algúns nativos.
• Cambias de sueco a inglés cando alguén non-sueco entra pola porta e continúas falando inglés incluso cando esta persoa deixa o lugar.
• Cres que dicindo dúas veces a mesma cousa soará mellor: “Hej Hej!”, “Nej men Nej men”, "Tack tack", etc.
• Confías en IKEA máis ca no teu propio goberno.
• Sínteste incómodo cando a caixeira do supermercado che pregunta “Que tal?” pois pensas… ”Por que quererá saber esta muller sobre a miña vida privada?”
• Póñenseche os ollos coma platos ó darte conta de que en calquera outro país se pode mercar alcol no supermercado e aínda por riba moito máis barato.
• Cando a primeira cousa que preguntas cando un amigo volve de viaxe é: "que tal o tempo?"
• Cando tornas tolo ó enterarte de que no país ó que vas ir de viaxe non se pode bebe-la auga da billa.
• Só eres capaz de iniciar unha conversación por ti mesmo e abrirte á xente estando borracho.
• Interésaste máis pola porcentaxe en alcol que pola bebida en si mesma.
• Cres que ir a un bar a tomar algo é unha perda de tempo se non te vas emborrachar.
• Eres considerado un alcólico se bebes durante a semana, pero se non saes “a muerte” a fin de semana, es raro.
• Consideras "normal" coñecer a unha moza nun pub, acompañala á súa bicicleta e pedalear xuntos cara a súa casa.
• Tomas 3 ou 4 cafés ó día.
• Prendes velas cando tes visitas, incluso brilando o sol fóra.
• Tes unha asignatura no colexio dende os 12 anos na que aprendes a cociñar, pasa-lo ferro, e demais tarefas domésticas.
• Nunca más intentas pagarle la cena a una chica en una cita, por miedo a un ataque acusándote de machista.
• Pagas todo con tarxeta, incluso se se trata só dun chicle.
• O dentista, o transporte público, o comedor do colexio e moitas cousas máis son gratis ata remata-lo instituto; e ó entrar na universidade recibes un soldo de aproximadamente 400€.
• Atopas completamente normal que unha persoa estranxeira poida sacar unha carreira no teu país sen cursar ningunha asignatura en sueco e tanto o teu título coma o del sexan o mesmo.