sábado, 1 de mayo de 2010

Valborg


8 am. Toca o radio-espertador. Hoxe a súa melodía non parece tan molesta. Ó contrario que habitualmente, esta mañá non dou voltas nin premo o botón do "snooze", non. Hoxe é Valborg. Como se dunha centella se tratase, póñome en pé e tras un rápido pero inxente almorzo collo "o petate" e marcho cara o Stadsparken.

---

Segundo a tradición viquinga, na noite do 30 de abril ó 1 de maio celébrase a chegada definitiva da primavera en Suecia. De maneira similar ó San Juan no noso país, a xente amoréase en torno a cacharelas ó redor das cales bailan, cantan, ou realizan calquera outro tipo de manifestación festiva. A tradición das cacharelas comezou alá polo ano 1900, e ten a súa orixe en cando os campesiños por fin podían saca-lo gando a pacer fóra despois dun longo e duro inverno pechados nas cuadras. Porén e durante a noite, compría protexe-los animais de depredadores (lobos...), polo que se prendían estes lumes a modo de espantallo. Dende aquela, celébrase a chegada da primavera deste xeito.

Por suposto que esta idea orixinal de benvida da primavera experimentou modificacións se cabe dexenerativas, e sobre todo nas dúas cidades universitarias máis grandes de Suecia (Lund e Uppsala); onde "students guarantee your day will be filled out with music, joviality and as much beer as you can imagine. There also rumours of nubile bodies rolling down hills. You'll have to see to believe it".

---

E alí cheguei ó parque arredor das 8:45, onde para a miña sorpresa os meus amigos suecos da universidade xa plantaran o "campamento base" media hora antes por medo a non ter sitio máis tarde. Arredor del, sillas de praia distribuidas a modo de círculo perfecto, e unhas mantas no interior para tumbarse. Alí me sentei na silla que moi amablemente me trouxeran para min e comezamos un día que pasamos entre risas, longas parolas, música, comida, cervexas, contos, etc. Nin sequera as dúas chuvieiras que caeron durante o día puideron empapar a boa imaxe deste meu primeiro Valborg na compaña de xente coa que cada día me sinto mellor.

3 comentarios:

  1. Un San Pepe no monte vamos. jeje
    A desfrutar ingueniero!

    ResponderEliminar
  2. entrando de lleno en las costumbres nordicas!!

    muy bien juanzI!!

    ResponderEliminar
  3. "You'll have to see to believe it"
    Eu, como confío no que contas, crereino igual, jaja.
    Supoño que esta é a festa da que me falabas por Santa Cata, a verdade é que ten mooi boa pinta, jaja.
    Por iso espero, e non dubido, que o pasaras de luxo e máis se foi en boa compañía!
    Un bicooo, por certo, encántame esta última foto, Juanzinho en estado puro!!! jaja

    ResponderEliminar