Babysitter

A historia que estou a piques de contar é sen dúbida unha das máis pintorescas, surrealistas e curiosas que me ten pasado durante a miña vida universitaria nestes últimos 5 anos. Ó igual que sempre que conto algo que ten lugar na facultade, todo aconteceu no corredor do cuarto andar do departamento cando me dispuña a tomar café ás 10 da mañá. De súpeto, a miña examinadora achégase a min e dime:

-Can I ask you a personal favour?

-Sure!

-Would you mind to take care of my son during one night? I have a really important meeting in Berlin, and his babysitter will not be able to make it, so... I have no choice. It's too late to fix something else.

Tras uns segundos de incredulidade nos que non vin escapatoria posible ó asunto... dixen que si! E que podía contestar eu?

---

E aquí estou agora, escribindo esta entrada no salón da casa dunha profesora da universidade despois de recollerlle ó fillo na escola ás 5, facerlle de cear e metelo na cama ás 8 da tarde. Mañá toca erguerse ás 6 e media para levalo ó colexio.

Chámase Mateo e ten 8 anos. Nin que dicir ten que o cativo fala inglés mellor ca min (vai a un colexio internacional) e que é "ghieiro coma el só". Tras unhas partidas á Wii e unha cea lixeira, pedinlle que se duchara para ir para a cama e sen nin a mínima protesta alá foi el soíño.

Unha vez máis... este país non deixa de sorprenderme...

PD: A profesora non está boa, aforrádevos comentarios por favor.